دو کلمه

یادداشتهای قدیم را نگاه می کنم. 20/5/1382: "دو روز پیش شاهد پروانه ای بودم که خود را به پنجره می زد تا بیرون برود. پنجره دو قسمت داشت. قسمت بالا که ثابت بود. قسمت پایین که باز بود. پروانه نمی فهمید که شیشه یک واقعیت است و لذا هی خود را به آن می زد و لابد تعجب می کرد که چرا به نور راه نمی یابد. اگر کمی می ایستاد و سپس فقط پنج سانتی متر پایین تر می آمد، می توانست به فضای آزاد راه یابد."از سال 1382 تا امروز که 1401 است من هنوز درگیر همان پنج سانتیمتر هستم. دو کلمه...

"... آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی

سایه نارونی تا ابدیت جاریست."

سهراب سپهری

امروز با خودم فکر میکردم که این تکه از شعر سپهری چقدر زندگی را زیبا می کند.

دو کلمه...

فیلمی به نام Black and Blue را امشب تماشا میکردم. فیلم خوش ساختی بود. حالا کاری به فیلم ندارم که موضوعش احقاق حق بود و تاثیر در تغییر وضع همیشه پذیرفته. ولی معنای عنوان فیلم برایم نامفهوم بود. "سیاه و آبی" ؟ نباید این طور باشد. خدا سازنده اینترنت را بیامرزد که آمدم جستجویی کردم و یافتم:anything bruised is black and blue خب حالا می ماند معنای bruise که در دیکشنری حییم خودمان آمده: کوبیدن، ساییدن - کوفتگی، ضربهخب میشود آن را "درهم کوبیده" ترجمه کرد. با خودم گفتم "بذار ببینم ترجمه گوگل چه پیشنهادی داره؟" ولی ترجمه گوگل بدون فیلتر شکن کار نمیکنه. یک لغت می خواهی ببینی باید فیلتر شکن فعال کنی. واقعا که عجیب است. باری انجام دادم و مترجم گوگل نوشت "کبود شده" و به این ترتیب به نظرم رسید که بهترین لغت فارسی معادل تیتر فیلم شاید همین "کبود شده" باشد. دو کلمه...

دفتر خاطرات را نگاه میکردم درست یک سال پیش در یکی از روزها این جمله ی وزن دار را نوشته بودم. در اینجا گذاشتم بماند به یادگار

"گاهی برای خود

من شعر می سرایم

آن گونه که ترنم باران برای خود."

ضمنا امروز در اخبار دیدم که هوشنگ ابتهاج یا همان ه. الف. سایه در گذشت. روحش شاد.

دو کلمه...

غروب است. تمام روز خانه بودم. می روم بیرون هم قدمی هم تمدد اعصابی هم خریدی. در کنار خیابان پشت سطل فلزی زباله شهرداری، بدن حیوان پشمالویی می بینم که مرده می نماید. کمی که در پیاده رو حرکت می کنم سر حیوان را می بینم که از پشت به گوسفندی می مانست و از این نما صورت سگ ولگردی است که اینک جسدش را انداخته اند کنار سطل زباله. چگونه مرده؟ چه کسی کشته؟ حالم بد میشود. به راه خویش میروم با اندوهی در دل. وارد فروشگاه کوروش میشوم. یک بطری روغن و یک عدد بیسکوییت و کمی اقلام دیگر شد دویست هزار تومان. به صندوق دار میگویم به خاطر روغن است؟ میگوید نه همان بسکوییت قبلا 15 هزار تومان بود حالا شده 45 هزارتومان. بعد به شوخی فندک بغل دستش را نشانم میدهد و می خندد که "فقط این فندک روغن ندارد. همه چیز گران شده است." به راه خود ادامه میدهم. از کیوسک روزنامه فروشی یک روزنامه شرق که روزنامه صبح است در غروب می خرم! در مقاله ای نوشته که مردی که زن خود را کشته بوده حالا آزاد است و روزنامه نگاری که خبر قتل را منتشر کرده بوده به زندان محکوم شده است. اینها و آن جسد سگ و نمی دانم دیگر چه، حالم را بد میکند. با خودم میگویم "هی فلانی تو چرا اینقدر پست هایت منفی است" حافظ جواب میدهد: "کی شعر تر انگیزد، خاطر که حزین باشد/ یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد"یاد شعر شفیعی کدکنی می افتم " به کجا چنین شتابان؟ گَوَن از نسیم پرسید. .. و الی آخر" دو کلمه...

داشتم خبرها را نگاه میکردم که چشمم خورد به این خبر که "ایران به پرداخت بیش از 3 میلیون یورو(دقیقش سه میلیون و سیصد و بیست پنج هزار یورو) به ویلموتس محکوم شد." با خودم فکر کردم سه میلیون یورو چقدر میشه. 100 میلیارد تومان. عجبا. ما درگیر چه مبالغی هستیم بعضی ها در چه مبالغی مشغولند. اما آقای مارک ولیموتس سر مربی بلژیکی سابق تیم ملی فوتبال ایران بوده است. حالا وقت نوشتن انشا است. "اگر 100 میلیارد تومان داشتید چه میکردید؟"از خرداد 98 تا امروز این دادگاه در جریان بوده است تا اینکه بعد از سه سال این آقای ویلموتس به این مبلغ رسیده است. عجب فرآیند طولانی ای در پیگیری شکایت. دو کلمه...